Η ιδέα αυτού του κομματιού γεννήθηκε απ’ το πάντρεμα δύο ιστορικών φράσεων.
Η αρχική ενορχήστρωση έγινε με τους “Χαμένους στην πόλη”. Η ιδέα αυτού του κομματιού γεννήθηκε απ’ το πάντρεμα δύο ιστορικών φράσεων. “Άντε γαμήσου εργατιά” (Τζίμης Πανούσης) αφού, “Αν ξυπνήσεις μονομιάς, θα’ ρθει ανάποδα ο ντουνιάς” (ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης) κι εσύ δεν λες να ξυπνήσεις με τίποτα. Μόνο που και που γυρίζεις πλευρό κανακεμένη από κρατικά και κομματικά συνδικάτα ή άμα φτάσει ο κόμπος στο χτένι και δεν μπορούν να σε συγκρατήσουν, φροντίζουν φοβισμένα να σ’ έχουν από κοντά προκαλώντας και προσμένοντας την λησμονιά για να σε ξαναδιπλαρόσουν. Κι εσύ τους κάνεις το χατίρι, ξεχνώντας τον αγώνα που έκανες για να απαλλαχτείς από δαύτους. Αν συλλογιστεί κανείς τι ξεχνάς…, φαίνεται απίστευτο και όμως ξεχνάς και πάλι και εύκολα μάλιστα. Είσαι μια σημαντική επαναστατική δύναμη αλλά διαφωνώ με το ότι είσαι η μόνη. Μάλλον είσαι η πιο ευάλωτη. ‘Iσως αυτό να φταίει…

           ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΔΕΣΜΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΧΩΡΟ ΚΑΙ ΓΕΙΤΟΝΙΑ