Πρόκειται για μια διασκευή ενός αληθινά λαικού, αντισυμβατικού μανιφέστου,
που χωρίς δεύτερη σκέψη προτιμά το περιθώριο από την κανονικότητα και την αλητεία από τον καθωσπρεπισμό.
Σε στίχους Μαρίς Μωραΐτη κ’ μουσική Αλέξη Παπαδημητρίου, πρωτοτραγουδήθηκε από το Φίλλιπο Νικολάου(‘86).
Παίζοντας το σε γρήγορο tempo με μια κιθάρα, μου ήρθε στο μυαλό το Third Uncle από Μωρά στη Φωτιά
και εκεί ήρθε κι έδεσε η ιδέα της διασκευής.