Μόλις πρωτοάκουσα το Racist friend-The Specials(πειραγμένο δείγμα του οποίου αποτελεί την υπάρχουσα εισαγωγή)
η έμμετρη ελληνική του μετάφραση μου’ σκασε αυτόματα. Αμέσως έπιασα μια παλιά κλασσική που συνήθως έχω πρόχειρη
και με μια καρβελοδιάθεση της στιγμής προέκυψε το «ξεskaρτάρισμα».
Είναι πολύ εκνευριστικό όταν διαπιστώνεις πως σε συνθήκες έξαρσης των κοινωνικών αντιθέσεων κάποιοι άνθρωποι
που σε καιρό φαινομενικής ειρήνης σε «αγαπάνε» θα βρεθούν να στηρίζουν τους δολοφόνους σου, ενώ ήδη ο ρόλος τους,
τους δίνει έδαφος κ’ λόγο ύπαρξης. Το αφοριστικό πνεύμα του κομματιού θέλει να αποτυπώσει τη σοβαρότητα αυτού του οξύμωρου.
Παίρνει ωστόσο κ’ μια cartoonίστικη διάσταση σε κάποια φάση για να αυτοαναιρέσει χιουμοριστικά την υπερβολή του.
Πρωτοηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο του ελευθεριακού στεκιού Πικροδάφνη για την κυκλοφορία της συλλογής (ΥΠΟ)ΚΡΟΥΣΗ(‘10).
Μόλις πρωτοάκουσα το Racist friend-The Specials(πειραγμένο δείγμα του οποίου αποτελεί την υπάρχουσα εισαγωγή)
η έμμετρη ελληνική του μετάφραση μου’ σκασε αυτόματα. Αμέσως έπιασα μια παλιά κλασσική που συνήθως έχω πρόχειρη
και με μια καρβελοδιάθεση της στιγμής προέκυψε το «ξεskaρτάρισμα».
Είναι πολύ εκνευριστικό όταν διαπιστώνεις πως σε συνθήκες έξαρσης των κοινωνικών αντιθέσεων κάποιοι άνθρωποι
που σε καιρό φαινομενικής ειρήνης σε «αγαπάνε» θα βρεθούν να στηρίζουν τους δολοφόνους σου, ενώ ήδη ο ρόλος τους,
τους δίνει έδαφος κ’ λόγο ύπαρξης. Το αφοριστικό πνεύμα του κομματιού θέλει να αποτυπώσει τη σοβαρότητα αυτού του οξύμωρου.
Παίρνει ωστόσο κ’ μια cartoonίστικη διάσταση σε κάποια φάση για να αυτοαναιρέσει χιουμοριστικά την υπερβολή του.
Πρωτοηχογραφήθηκε ζωντανά στο στούντιο του ελευθεριακού στεκιού Πικροδάφνη για την κυκλοφορία της συλλογής (ΥΠΟ)ΚΡΟΥΣΗ(‘10).
