-
Mεθυσμένα Ξωτικά | 2016
"Αστέρες", φασισμός, μνήμη και κριτική
Βγαίνουν στη γύρα ξανά, αυθεντίες και είδωλα.. μαζεύουν χειροκροτητές, αυλικούς και μετρητά, τι ήταν της μόδας το '97; Η αναρχία φυσικά. Κάπου αρχές του '00, ο πατριωτισμός πουλά και τώρα που ξαναγυρνάει ίσες αποστάσεις κρατάει.. κι αφού είναι έξω απ' το χορό ξέρει πολλά να τραγουδάει.
Όποιος "καλλιτέχνης" έζησε σε αυτή τη χώρα και σε αυτήν την εποχή, χωρίς τα λεγόμενά του και οι πράξεις του να τον βάζουν στο στόχαστρο των φασιστών, πρέπει να το σκέφτεται πολύ καλά πριν μιλήσει για αντικειμενικότητα, ανθρωπιά, σεβασμό και αξιοπρέπεια.
Θα τοποθετηθούμε εκτενώς και όπως αξίζει στην ιστορία που έχουμε ζήσει. Το κείμενο είναι μεγάλο γιατί δεν στέκεται μόνο στην επανεμφάνιση του ευθύμη (όπως κάποιες διαδικτυακές μας αναρτήσεις που θέσανε το συγκεκριμένο ζήτημα), αλλά επιλέγει και να τοποθετηθεί με όσο πιο ξεκάθαρο τρόπο μπορεί σε ένα σωρό σημαντικά για εμάς ζητήματα. Όσοι το παίρνουν σαν "προσωπική επίθεση" φαίνεται πως δεν έχουν ίχνος πολιτικής ανάλυσης ή απλά θέλουν να μας υποβιβάσουν. Αν αυτοί στους οποίους θα αναφερθούμε είχαν τη διάθεση ή την ικανότητα να αντιληφθούν τη σοβαρότητα των επιλογών τους και να τις κρίνουν δημόσια δε θα μπαίναμε ποτέ στη διαδικασία να ασχοληθούμε. Ασχολούμαστε γιατί η πραγματικότητα αποδεικνύει πόσο επικίνδυνο είναι να μην μαθαίνεις από τα λάθη του παρελθόντος. Η δικιά τους ανικανότητα δηλαδή μας γίνεται βάρος και μας βάζει να εξηγούμε πράγματα που θα έπρεπε να είναι αυτονόητα και να έχουν συζητηθεί/κατακτηθεί σαν εμπειρία και εφόδιο για αποφυγή των ίδιων λαθών στο παρόν και στο μέλλον. Θα μας άρεσε να κάνει ο καθένας την αυτοκριτική που του αναλογεί, ώστε να έμενε και σε μας χώρος να κάνουμε ακόμη πιο δημιουργικά πράγματα και να κάνουμε κι εμείς την πιο σκληρή αυτοκριτική μας, χωρίς να νιώθουμε πως όταν γινόμαστε τόσο ακριβοδίκαιοι με τους εαυτούς μας αβαντάρουμε όσους βουτηγμένοι μες τα σκατά κάνουνε πως μοσχοβολάνε.
Γι' αυτό το λόγο το χιπ χοπ τραπέζι της εσηεα δεν μπορούσε να προβάλει μια δημιουργική ενότητα διαφορετικοτήτων. Γιατί χωρίς αυτοκριτική και κριτική σκέψη έχεις απλά ένα ομοιόμορφο εν τέλει (με ανομοιόμορφα ίσως συστατικά) χυλό. Όλα ένα. Όλα καλά. Όλοι άνθρωποι (και οι φασίστες). Αφεντικά και δούλοι. Ήρα και στάρι.
Και αφού άνθρωποι σαν τον Ρυθμοδαμαστή έχουν επιλέξει για τους λόγους τους να μην έχουν λόγο και άλλοι σαν τον Μιχάλη δείχνουν να έχουν κουραστεί, αλλά και να προτιμούν μεταξύ κατεργαρέων κάποια πράγματα να μην πολυσκαλίζονται, αποφασίζουμε να βγάλουμε εμείς το φίδι απ' την τρύπα. Αν δεν το κάνει κανείς σύντομα θα έχουμε πάλι γεννητούρια.
Εμείς λοιπόν που ζήσαμε από πρώτο χέρι αυτά που θίγουμε και κάναμε την επιλογή κρίνοντας τις συνθήκες να στηρίξουμε και να τρανέψουμε την ελευθεριακή και αυτοοργανωμένη μουσική (και όχι μόνο) σκηνή σε πανελλαδικό επίπεδο. Που επιλέξαμε να δράσουμε από κοινού με μπάντες και ανθρώπους όπως οι Παραβάτες, οι Ψυχόδραμα, οι Χάσμα, οι Kill the cat και πολλοί άλλοι, συνεισφέροντας με λόγο - πράξη, στηρίζοντας ήδη υπάρχουσες και φτιάχνοντας και νέες δομές. Εμείς που επιλέξαμε να είμαστε τριανταφεύγα, να έχουμε βγάλει αρκετά τραγούδια που να έχουν αγγίξει αρκετό κόσμο και να έχουν κάνει αρκετά σημαντική δουλειά, αρκετά lives αντίστοιχης απήχησης, αρκετό τρέξιμο και να μην έχουμε βάλει ποτέ στην τσέπη μας ούτε 1 ευρώ για όλο αυτό. ΕΠΙΛΟΓΗ.
Την βλέπεις την έπαρση; Φυσικά και υπάρχει. Δεν είναι δομικό στοιχείο μόνο του battle rap. ΑΛΛΑ! Βλέπεις από που πηγάζει; Βλέπεις πόσο διαφέρει από την στενά μονοθεματική έπαρση των "skills"; Σε πολλά τραγούδια μας θα την συναντήσεις. Είναι η έπαρση του ανθρώπου που είναι μέσα στα σκατά και προσπαθεί να τα πολεμήσει απέναντι στην έπαρση αυτών που στέκονται καλογυαλισμένοι, τον παρατηρούν και γράφουν σαν να ήταν στη θέση του. Είναι η έπαρση που πηγάζει από τη δράση και από τις τακτικές που ο καθένας επιλέγει και θεωρεί καλύτερες για την επίτευξη των δικών του σωστών στόχων. "Που ήσουν λοιπόν αυτές τις μέρες που καλλιτέχνες ήταν όλοι, δρόμοι θέατρα κατάμεστα, τρελάθηκε η πόλη, Είσαι απ' αυτούς που από έναν έγχρωμο εξώστη θα με δουν κι όλα τ' άλλα που μου λες μπορούν να παν να γαμηθούν."
Όποιος είναι έξω απ' το χορό πολλά τραγούδια ξέρει και μπορεί να περηφανεύεται γι' αυτό, όπως και για την πολυτέλεια των "ίσων αποστάσεων" που ως παρατηρητής απολαμβάνει. Πέρα απ' τα λόγια όμως, οι επιλογές του καθενός μιλάνε από μόνες τους και καθορίζουν τη θέση και την ιστορία του.
Πράγματι η γενιά μας μεγάλωσε με txc, με active, με ffc, με τρύπες, με λόγια και φωνές που πρώτη φορά από τους πάνκηδες του '80 είχαν ειπωθεί (άντε κι απ' τους πρώτους ρεμπέτες). Και όσοι δεν μείναμε στα λόγια και περάσαμε στην πράξη; Πόσους από αυτούς τους "καλλιτέχνες" είχαμε συνεργούς σε όλα τα πακέτα, σε όλους τους αγώνες, σε όλα τα κυνηγητά; Κι έτσι το είχαμε πάρει απόφαση, ο καθένας προσφέρει μέχρι εκεί που μπορεί. Ok, τους ευχαριστούμε για ό,τι πρόσφεραν, δεν μας έφτανε, χρέος μας ήταν να το πάμε ένα βήμα παραπέρα μέσα από τη δράση και την κριτική μας.
Μέχρι που το ποτήρι ξεχείλισε και κάποιοι από αυτούς όχι μόνο δεν ήταν δίπλα μας στα δύσκολα, αλλά βρέθηκαν να πολεμούν τη δική μας προσπάθεια και να στηρίζουν με τις επιλογές τους αυτούς που πολεμάγαμε κάθε μέρα! Στην κυριολεξία όμως. Αυτούς που φρόντιζαν να φοράνε αρχαιοελληνικά μπλουζάκια στο σχολείο για να θυμίζουν στους αλβανούς συμμαθητές μας γιατί "δεν θα γίνουν έλληνες ποτέ", αυτούς που τους σβήναμε τα "έξω οι ξένοι" απ' τους τοίχους και γράφαμε "σκατά στους φασίστες", αυτούς τους ψευτομπρατσάδες που πλακώναμε στο ένας με έναν και μας πλάκωναν στο ένας με τρεις. Αυτούς που κάνανε τα όνειρά μας ακόμη δυσκολότερα. Αυτούς που είχαν ξεκινήσει να ανεβαίνουν και που ξέραμε μελετώντας την ιστορία σε τι μπορούσαν να εξελιχθούν.
Δεν ξέρουμε αν κάνουν πως ή αν όντως δεν χαμπαριάζουν τι συνέβαινε. Το ότι ράπαραν στα αρχαία δεν είναι το πρόβλημα, αυτό θα ήταν απλά κιτς αν δεν γινόταν επικίνδυνο από όλα τα υπόλοιπα. Απ' το ότι πήραν το φασιστοβραβείο, απ' το φασίστα, στη φασιστογιορτή, απ' το ότι έβγαλαν ένα δίσκο που παρουσίαζε τις εθνικιστικές απόψεις χωρίς να αποστασιοποιείται και να στηλιτεύει τα κακώς κείμενα που ακόμη και ένας κάπως αντικειμενικός εθνικιστής μπορεί να αναγνωρίσει για το σινάφι του. Βγάλανε ένα δίσκο χοντροκομμένης εθνικιστικής προπαγάνδας, που ξεκίναγε δηλώνοντας στην καθομιλουμένη νέα ελληνική: "Δίσκος αλλαγής πλεύσης κι αποκατάσταση βλάβης, έχω αλλάξει πρέπει να το καταλάβεις, μη με ψάξεις μέσα σε διεθνιστικές τάσεις, οι διεθνισμοί δεν πατούσαν σε υγιείς βάσεις". Δεν είναι το πρόβλημα το ότι ράπαραν και στα αρχαία όπως λένε για να θολώνουν τα νερά, αλλά το τι ράπαραν γενικότερα όπως και το τι έκαναν. Το πρόβλημα είναι ότι αμαύρωσαν τη γλώσσα των αρχαίων ελλήνων και την δημοκρατική κληρονομιά τακιμιάζοντας με φασίστες.
Ακούσαμε και το γελοίο ότι το συγκεκριμένο όπως και άλλα παρόμοια ήταν κομμάτι του αρτέμη ενώ ο ευθύμης ήταν πιο κουλ.. κ.λπ. Και σε μας ο Γιάννης γράφει, αλλά είμαστε μπάντα. Ας γύρναγε κι ο ευθύμης να πει "ο α με πήρε στο λαιμό του", όπως πήγε να κάνει σε πρόσφατη συνέντευξη (μετά την υπενθύμιση των γεγονότων μέσα από τις διαδικτυακές μας αναρτήσεις) όπου μίλησε για πλειοψηφικές αποφάσεις και επιμονή του αρτέμη. Έλα όμως που όταν μας τα λέει πάνω σε beat τον παίρνει ψηλά τον αμανέ και τον "χαιρετάει" εκ νέου τον φιλαράκο του λέγοντας πως.. οι υπόλοιποι mcs είναι.. "βήτα".
Σύμφωνα με ό,τι έχουν δηλώσει μέχρι σήμερα δημόσια δεν υπήρξε κάποιο λάθος. Ό,τι έκαναν το στήριξαν χωρίς ίχνος αυτοκριτικής και σε από κοινού (αε) συνέντευξη μετά τη βράβευση. Το γενικόλογο "δεν είμαστε φασίστες" ή το αν ήταν ο ένας ή το αν ήταν περισσότερο ο ένας και πάει λέγοντας.. δεν είναι το σημαντικό της όλης υπόθεσης. Δεν χρειάζεται άλλωστε να δηλώνεις φασίστας για να εξυπηρετείς το φασισμό. Τους Death, ένα άλλο συγκρότημα από άλλο μουσικό είδος, με άλλο επίπεδο ευαισθησίας σε τέτοια θέματα και άλλα αντανακλαστικά απ' ότι φαίνεται.. δεν γύρισε κανένας να τους πει φασίστες. Έμαθαν εκεί στα ξένα πως ένα μπλουζάκι με στάμπα τους φορέθηκε από νεοναζί βουλευτή στην ελλάδα και βγάλανε αμέσως επίσημη ξεκάθαρη αντιφασιστική ανακοίνωση.
Στραβώνουν με την κριτική που τους ασκήθηκε αλλά μπορούν να φανταστούν μέχρι που θα έφτανε ο πάτος τους αν δεν υπήρχε και αυτή η κριτική να τους συνεφέρει; Κάποιοι εξασκήθηκαν στο ραπ, κάποιοι άλλοι εξασκήθηκαν στην ποιητική του αντάρτικου πόλης, κάποιοι άλλοι μελέτησαν και έπραξαν και πειραματίστηκαν στα σύγχρονα πολιτικά κινήματα. Έκαστος στο είδος του. Κανείς δεν μπορεί να είναι τιτανομέγιστος σε όλα, όπως δεν μπορεί να είναι χαζοί και κακοπροαίρετοι πολιτικάντηδες ΟΛΟΙ όσοι τους κράζουν (κι ας έχουν πείσει για αυτό τους οπαδούς τους).
Κάποιων το μυαλό φτάνει μέχρι εκεί που επιτρέπεται σε έναν θαμπωμένο επιφανειακό οπαδό και σκέφτηκαν "όσα δεν φτάνει η αλεπού.." για την κριτική μας. Πολύ καλή παροιμία αλλά ξέρετε για ποιούς ισχύει; Για όλους εκείνους τους μεγάλους αστέρες που πολλά είπαν και λίγα έκαναν στη ζωή τους. Για αυτούς που η εφηβική τους τρέλα και δύναμη έβαλε τον πήχη ψηλά όπως γίνεται συνήθως κι εκείνοι αντί να προσπαθήσουν να τον περάσουν τον κατέβαζαν συνεχώς όπως γίνεται συνήθως και λένε πως μάλλον τα είχαν υπολογίσει λάθος. Και που βρίσκουν παρηγοριά όλοι αυτοί οι όψιμα απογοητευμένοι επαναστάτες για την ανημποριά τους; Στο ένδοξο προγονικό παρελθόν τους, όπως συνήθως. Σε κάτι που θα τους κάνει πολιτισμικά τρανούς χωρίς να ιδρώσουν ή να προσπαθήσουν να ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Οι αρχαίοι έκαναν πολλά αλλά είχαν δούλους, εμείς θέλουμε να κάνουμε πολλά χωρίς να έχουμε δούλους. Ένας ακόμη λόγος που κάποιοι κολλάνε με το παρελθόν και κάποιοι θέλουν να το εξελίξουν.. Αυτό το κουσούρι των άπραγων μεν, πολυλογάδων δε φιλοσόφων και καλλιτεχνών είναι πανάρχαιο και όσοι προσπάθησαν να το παλέψουν αντιμετώπισαν κακουχίες και κυνηγητό, ενώ έγιναν παράδειγμα προς αποφυγή για τις επόμενες γενιές καλοπερασάκηδων και εκ του ασφαλούς προκλητικών. Δημιουργήθηκε ένα προηγούμενο που έκανε τους πιτσιρικάδες που μας ακούνε να ξαφνιάζονται. "Ωπ κατεβαίνετε και σε πορείες;" Πολλές φορές μας παίρνει η μπάλα κι εμάς. Όντως με το καλλιτεχνάδικο ιστορικό που υπάρχει είναι δύσκολο να πιστέψεις πως κομμάτια επικίνδυνων έκνομων καταστάσεων σαν το "Οργή" και το "Τσάο καφάο" ο γράφων τα' χει ζήσει από πρώτο χέρι και σε επίπεδο καθημερινότητας.
"Να ρίξεις μαύρη πέτρα και να φύγεις για πάντα. Αλλά να πας πού; Κοντέρ 230, πατάς γκαζώνεις και στη στροφή μετανιώνεις, στο πρώτο bar θα γίνεις στουπί. Μόλις ξημερώσει θα `χουν όλα τελειώσει και θα μου πεις: γεια, ξέρεις το είδα ξανά, από την άλλη, με καθαρό το κεφάλι, το όνειρο ζητάει πολλά." Ξύλινα Σπαθιά - "Αφού σου το' πα" Εκεί στο '00, πάνω που θέλαμε να το πάμε πιο μπροστά σε επίπεδο ουσίας, επιχείρησαν σαν txc να μας πάνε αιώνες πίσω. Και έρχεται ο ευθύμης μετά από 15 χρόνια να πουλήσει ανανέωση ενώ σε ζητήματα ουσίας προωθεί ένα συλλογικό στρίμωγμα πολύ πιο χαμηλά απ' το δικό του νεανικό ταβάνι.
Και τελικά κρατήσανε από την εφηβεία τους μόνο ότι τους συνέφερε, όπως το δίπολο αριστεροί - δεξιοί σαν ένα απλοϊκό σχήμα τσουβαλιάσματος και ισοπέδωσης. Σε ένα πλαίσιο λίγο βαθύτερης ανάλυσης η πολιτική θέση του καθενός δεν είναι απαραίτητο να διατυπωθεί ρητά, βγαίνει και από τα συμφραζόμενα, από την εικόνα του, από τις επιλογές του, από οτιδήποτε εκφράζεται δημόσια. Οι txc έλεγαν "δεξιοί κι αριστεροί, τώρα χαθείτε από μπροστά μου" αλλά δεν είχανε αποκηρύξει (ωπ.. βαρεθεί να παίζουν θέλαμε να πούμε..) στίχους σαν το "γιατί δεν είμαι γιάπης, δεν είμαι χρυσαυγίτης". Από ένα σημείο και μετά συνέχισαν να διατυπώνουν το απλοϊκό δίπολο, αποκηρύσσοντας όμως τα παλιά, επιτιθέμενοι στο διεθνισμό, πολύ μασονία και Σιών έπεσε, πολύ μάρμαρο και τρασοκίτς αρχαιολάγνα αισθητική και έτσι κάνεις και το φασίστα να σε βλέπει και να φχαριστιέται η ψυχή του. Και έλα εδώ να σε βραβεύσω αγορίνα μου.. Γιατί οι αε μπορεί και να μην σκαμπάζουν από τέτοια θέματα, αλλά ο βορίδης ξέρει όταν σε βραβεύει πως το να μην παίρνεις ή μάλλον το να νομίζεις πως δεν παίρνεις θέση ΕΙΝΑΙ ΘΕΣΗ και αυτή τη θέση επιβράβευσε. Όπως και το να μην κάνεις ποτέ ξεκάθαρη δημόσια αυτοκριτική για όλα αυτά είναι θέση. Η θέση του φασίστα, η θέση του μικρόνοου, η θέση του εγωπαθή.. κάτι από αυτά ή και λίγο απ' όλα.
Δωσ' μου πετρέλαιο να κάψω τη βουλή λέγανε.. αλλά από δράση.. άσε που μεγαλώνοντας άρχισαν να αποκτούν και αυτό το ιδιότυπο φετίχ με τα λευκά μάρμαρα και σκέψου οι φλόγες να τα' χαν μαγαρίσει..
Να τους δω να τρέχουν λέγανε.. αλλά πήγαν οι ίδιοι τρέχοντας να παραλάβουν το βραβείο τους.
Η σκέψη μας αυτές τις μέρες είναι στους φυλακισμένους απεργούς πείνας που είναι σε κρίσιμη πλέον κατάσταση. Γιατί κάποιοι τελικά οπλίστηκαν και με το παραπάνω, όπως κάποιοι τους παρότρυναν με τα λόγια και τώρα γυρνάνε και τους χλευάζουν κι από πάνω ("τί δεν καταλαβαίνετε ρε βλάκες;"). Κάποιοι βρίσκονται στη φυλακή για βόμβα στο προαύλιο της βουλής. Κάποιοι έχουνε δει πολλούς να τρέχουν και άλλους πιο αργούς να ξεμένουν πίσω. Κάποιες γειτονιές, εξαιτίας κάποιων κολλημένων και ενίοτε καθόλου "ειρηνικών", δεν άφησαν ποτέ την φασιστομόδα να εξαπλωθεί. Το ραπ εκεί δεν έπαψε ποτέ να ρέει, τα "φαρδιά", το επίπεδο μόρφωσης και "ελληνικότητας", ο σεξουαλικός προσανατολισμός και το χρώμα δεν έγιναν ποτέ κριτήριο στοχοποίησης, υποβίβασης και προκατάληψης. Κάπου εκεί οικειοποιηθήκαμε κι εμείς το ορφανό "Να τους δω να τρέχουν" όταν το είχανε αποκηρύξει, και κάθε φορά που το παίζαμε μας ζήταγε να το αφιερώνουμε σε αυτούς που το παράτησαν κάπου στο δρόμο. Το ξαναδώσαμε σε αυτούς που συνέχισαν να το νιώθουν δικό τους. Σε αυτούς που μάλλον οι txc θεωρούσαν λίγο χαμηλού επιπέδου αφού πριν κανά τρίχρονο ο ευθύμης είπε πως δεν ήταν ότι το είχαν αφορίσει αλλά.. ήταν ό,τι δεν ανταποκρινόταν πλέον στο επίπεδο τους.. Επίπεδο.. σε μια περίοδο που το artwork τους ήταν απ' τα πιο τρασοκίτς στο hip hop παγκοσμίως.
Η μάζα ψοφάει να σηκώνει στους ώμους της εκλεκτούς. Κι εκεί είναι στο χέρι σου. Θα πεις "εξυψώστε με" ή θα πεις "ξεκολλάτε ρε μαλάκες όλοι μαζί θα ανεβούμε" και θα το εννοείς και θα το πράττεις. Αυτό είναι το δομικό στοιχείο που διαχωρίζει για μας, στην εποχή μας και στους στόχους μας τους φίλους από τους εχθρούς.
Είπαμε εξ αρχής σε σχέση με τα λόγια και τις πράξεις και το έχουμε ξαναματαπεί πως δεν είναι μόνο οι txc ασυνεπής. Είναι γενικό χαρακτηριστικό μιας υπερφίαλης σκηνής. Ήταν κι αυτοί που έκαναν μότο το "στηρίζω το λόγο μου με τη ζωή μου" και δεν έπεισαν και τους πιο αντικειμενικούς ούτε στις καλές τους εποχές. Ήταν κι οι άλλοι που μας έλεγαν "νεοέλληνα άκου" και σε χρόνο dt ράπαραν στα σκυλάδικα με nivo. Είναι και αυτοί που βρήκαν στη φιλόξενη (και επιλεκτικά ανεκτική καμιά φορά) αγκαλιά της αυτοοργανωμένης σκηνής ένα πολύ σημαντικό στήριγμα σε δύσκολη φάση της ζωής τους και τώρα.. που πέρασε καιρός απ' τον Δεκέμβρη του '08 και κάνανε και τα απαραίτητα ακροβατικά, ξαναβρήκαν την αστεροειδή λάμψη τους και φτύνουν εκεί που έγλυφαν μιλώντας για "bitches". Ο ex x-ray νικήτας που βρέθηκε με τον ευθύμη για καφέ και κουβέντα (σαν άλλος θεοδωράκης), τον παρουσίασε σαν τα υπόλοιπα εμπορεύματα που χρηματοδοτούν αυτές τις "free press" φυλλάδες και μας έδειξε για μια ακόμη φορά την ικανότητα του να κάνει τα "je suis charlie" και τα "μην καίτε την av" ένα. Μας θύμισαν όλως τυχαίως μια άλλη συνέντευξη.. όπως μας θύμισαν και τον Notis με την "αριστερή καταγωγή". Συγνώμη και πάλι που κολλάμε σε "μικρολεπτομέρειες". Για μας είναι αδιανόητο να έχεις βρεθεί στο τραπέζι της εσηεα για τον Παύλο Φύσσα και ένα χρόνο μετά να παίζεις σε προεκλογικό σποτ του θεοδωράκη σφίγγοντας του πανηγυρικά το χέρι. Αυτό το χέρι που κράταγε κούπα "χρυσή αυγή μέχρι τη νίκη" και έπινε on camera από αυτήν ενώ κουβέντιαζε - ξέπλενε τον φυρερίσκο τους.
"How many ways to get what you want.. I use the best, I use the rest. I use the enemy (N.M.E). I use anarchy." Sex Pistols - "Anarchy in the UK"
Χρησιμοποιήσαμε κι εμείς ό,τι μπορούσε να μας φανεί χρήσιμο. Είχαμε τα όργανα στα χέρια και πολλά είδη μουσικής στα αυτιά. Οι κολλημένοι πάνκηδες λέγανε "αυτοί δεν παίζουν πανκ", οι κολλημένοι χιπχοπάδες λέγανε "αυτοί δεν κάνουν hip hop" κι εμείς πάντα γουστάραμε να μπαίνουμε στο μάτι των κολλημένων και να τους χαλάμε τη βολή. Και είμαστε εδώ ενώ κάποιοι θα ήλπιζαν στην απουσία μας. Είμαστε εδώ τραβώντας ένα νήμα που εκατοντάδες δημιουργικοί νέοι το παίρνουν και το πάνε παραπέρα.
Κλείνουμε με τους τελευταίους στίχους απ' το outro του "θεριεύοντας"..
"..Όσο γι' αυτό το ύστατο λεπτό, είναι απλά ένα ξεκαθάρισμα στο φίλτατο κοινό, αντί για ακόμη ένα δακρύβρεχτο αποχαιρετισμό ή μια συγνώμη σε όσους με θέλαν διαφορετικό. Τι να σου πω;.. με τόσο φόβο στην ατμόσφαιρα είναι φυσιολογικό, εκπνέω τόση οργή που με ξαφνιάζω κι εγώ, δίνω φάλτσα γιορτινά σε ένα μέλλον σκοτεινό. Υποφερτό;.. Για όσους δεν είναι πια εδώ, για όσους πάλεψα μαζί και με αφήσαν μοναχό. Κάποιοι είναι ακόμη εδώ (;), ε σηκωθείτε να σας δω. Τελειώνω εδώ, βγαίνω στο δρόμο ραντεβού παντοτινό."
Υ.Γ. 1 Ξεκαθαρίζουμε πως δεν καλούμε κανέναν να γιουχάρει, να λιντσάρει, να διαμαρτυρηθεί έξω από μαγαζιά που εμφανίζονται οι συγκεκριμένοι. Εννοείται πως ο καθένας πράττει όπως νιώθει. Εμείς ωστόσο δεν καλούμε κανέναν να πράξει τα ίδια που καλώς πράξαμε εμείς τότε. Για τον απλό λόγο ότι κάθε φορά τα εργαλεία και ο τρόπος που τα χρησιμοποιείς αναπροσαρμόζονται στις συνθήκες. Και οι συνθήκες έχουν αλλάξει. Ο λόγος, οι επιλογές, η επιρροή και ο αντίκτυπος των αε δεν έχει καμία σχέση με τότε. Η κατάσταση των φασιστών επίσης είναι πολύ διαφορετική καθώς πολλά μεσολάβησαν............
Υ.Γ. 2 Το "Hip Hop σιωπή" κουβαλάει μέσα του όλα τα παραπάνω. Δεν έχει την καλύτερη παραγωγή, βίντεο κλπ που θα μπορούσε αλλά ξέρεις τί, είχαμε κι άλλα αρκετά σημαντικά κοινωφελή πράγματα να ασχοληθούμε.. Υ.Γ. 3 Πριν βιαστούν κάποιοι να θεωρήσουν την σημερινή μας τοποθέτηση αδίκως επικεντρωμένη σε ένα μουσικό είδος, ας ρίξουν μια ματιά και στα κείμενα που συνοδεύουν την τελευταία μας κυκλοφορία.
http://www.methismenaxotika.gr/mixanismos.html
Μεθυσμένα Ξωτικά - Μάρτης '15, Μπραχάμι